Wskazania
Powrót do równowagi po leczeniu onkologicznym nie kończy się na ostatniej dawce chemioterapii czy radioterapii. Dla wielu kobiet rekonstrukcja piersi i kompleksu brodawka-otoczka stanowi symboliczny, ale i bardzo rzeczywisty krok ku odzyskaniu poczucia kobiecości i pewności siebie. Dzięki postępowi w chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej, dostępne dziś metody są bezpieczne, skuteczne i w wielu przypadkach pozwalają osiągnąć bardzo naturalny efekt. W dalszej części artykułu przedstawiamy kluczowe informacje, które pomogą lepiej zrozumieć, jak wygląda ten proces oraz na co warto zwrócić uwagę, podejmując decyzję o rekonstrukcji.
Rola rekonstrukcji w procesie zdrowienia
Dla wielu pacjentek usunięcie piersi w wyniku leczenia nowotworu jest doświadczeniem nie tylko fizycznym, lecz przede wszystkim głęboko emocjonalnym. Rekonstrukcja nie służy wyłącznie estetyce – to forma terapii, która ma pomóc w odzyskaniu równowagi psychicznej i samoakceptacji. Głównym celem zabiegu rekonstrukcyjnego jest możliwie wierne odtworzenie wyglądu piersi, a więc jej kształtu, rozmiaru, symetrii oraz kompleksu brodawka–otoczka. Dla wielu kobiet ma to ogromne znaczenie, nie tylko w kontekście wyglądu, ale również w kontaktach społecznych, życiu intymnym i budowaniu pozytywnego obrazu siebie. Choć decyzja o rekonstrukcji jest bardzo osobista i zależy od wielu czynników – warto wiedzieć, że nowoczesna chirurgia plastyczna oferuje szereg metod, które pozwalają dostosować zabieg do indywidualnych potrzeb pacjentki.
Kiedy można przeprowadzić rekonstrukcję piersi?
W zależności od sytuacji klinicznej i preferencji pacjentki, rekonstrukcja piersi jest wykonywana najczęściej w dwóch różnych momentach – bezpośrednio podczas mastektomii lub po zakończeniu ewentualnego leczenia uzupełniającego. Możemy również wyróżnić rekonstrukcję typu „Delayed immediate”. Rekonstrukcja jednoczasowa, czyli natychmiastowa, odbywa się w trakcie tej samej operacji, co usunięcie piersi. To rozwiązanie możliwe jest przede wszystkim wtedy, gdy nowotwór nie jest zaawansowany, a plan leczenia nie zakłada leczenia uzupełniającego jak radioterapia. Zaletą tego rozwiązania jest ograniczenie liczby zabiegów operacyjnych oraz fakt, że pacjentka budzi się ze zrekonstruowanymi piersiami, coma pozytywny wpływ na jej stan psychiczny.
Z kolei rekonstrukcja odroczona przeprowadzana jest po zakończeniu całego leczenia onkologicznego. Okres, po którym może zostać wykonany zabieg jest ustalany indywidualnie w zależności od stanu zdrowia i wcześniejszego procesu leczenia. To podejście daje czas na regenerację organizmu oraz dokładne zaplanowanie zabiegu.
Metody rekonstrukcji – implanty czy tkanki własne?
Wybór odpowiedniej techniki rekonstrukcji zależy od wielu czynników, takich jak budowa ciała pacjentki, jakość pozostałych tkanek, przebyte leczenie, a także jej oczekiwania. Chirurg podczas konsultacji omówi każdą z dostępnych opcji i wspólnie z pacjentką podejmie najlepszą decyzję. Jedną z najczęściej wybieranych metod jest rekonstrukcja z użyciem implantów. Zabieg ten polega na umieszczeniu implantu najczęściej pod mięśniem piersiowym lub skórą, najczęściej przy wcześniejszym użyciu ekspandera –specjalnego tymczasowego implantu piersi, który jest stopniowo wypełniany solą fizjologiczną, aby rozciągnąć tkanki i stworzyć miejsce dla ostatecznego implantu. Po kilku tygodniach lub miesiącach (zazwyczaj 2-3 miesiące, ale jest to indywidualne od pacjenta)ekspander zastępowany jest stałym implantem.
Drugą grupą metod są rekonstrukcje autologiczne, czyli wykorzystujące własne tkanki pacjentki – najczęściej pobierane z brzucha, pleców, pośladków czy uda. To bardziej skomplikowane technicznie procedury, ale pozwalające uzyskać niezwykle naturalny efekt wizualny i dotykowy. Uzupełniającą, mniej inwazyjną metodą jest lipofilling, czyli przeszczep tkanki tłuszczowej. Tkanka tłuszczowa pobierana np. z brzucha lub ud, po odpowiednim przygotowaniu, jest przeszczepiana do rekonstruowanej piersi. Metoda ta służy raczej do modelowania, poprawiania konturów lub uzupełniania drobnych ubytków (ogólnie określenia w porządku tylko oznaczają w zasadzie mniej więcej to samo). Zwykle wymaga kilku sesji, ale pozwala na subtelne i estetyczne wykończenie rekonstrukcji.
W niektórych przypadkach można połączyć rekonstrukcję piersi z wykorzystaniem tkanek własnych z użyciem implantu.
Odtworzenie brodawki i otoczki – ostatni etap kompletnej rekonstrukcji
Po zakończeniu głównego etapu rekonstrukcji piersi, wiele pacjentek decyduje się na odtworzenie kompleksu brodawka-otoczka. Do stworzenia brodawki wykorzystuje się najczęściej metodę plastyki miejscowej, polegającą na odpowiednim uformowaniu brodawki ze skóry w miejscu, gdzie pierś została zrekonstruowana. W niektórych przypadkach stosuje się przeszczepy skóry – na przykład z drugiej brodawki lub innych części ciała. Często stosowaną metodą wykończenia rekonstrukcji otoczki jest mikropigmentacja, czyli tatuaż medyczny. Pozwala on na wierne odwzorowanie koloru, konturu, a nawet efektu trójwymiarowości brodawki. W niektórych przypadkach mikropigmentacja służy także do korygowania koloru w chirurgicznie rekonstruowanej otoczce.
Niezależnie od tego, czy decyzja o rekonstrukcji zapadnie szybko, czy dopiero po czasie, najważniejsze, by była podjęta w zgodzie z samą sobą. .Jeśli rozważasz rekonstrukcję piersi lub masz pytania, jesteśmy po to, aby Ci pomóc – z empatią, wiedzą i profesjonalizmem.